Leylijnen en Onze Lieve Vrouwe Kerk van Breda
Degenen die soldaten van de tempel zijn, zijn van God.
Leylijnen
En Onze Lieve Vrouwe Kerk van Breda
Wat zijn leylijnen?
In het kort zijn leylijnen lijnen die door over het landschap lopen die oude spirituele en energetische kracht hebben. Op de lijnen zijn verschillende geografische of historische plaatsen. Zoals steencirkels, heuveltoppen, kerken, kastelen, belangrijke gebouwen en andere markante punten in het landschap. De lijnen worden sinds oudsher ook gebruikt als routes, voor bijvoorbeeld handelswegen of pelgrimstochten. Sommige mensen zijn sceptisch over leylijnen, dit omdat de wetenschap dit nu nog niet voldoende kan onderbouwen. Anderzijds kan de wetenschap de zaken niet verklaren die verbonden zijn met leylijnen.
Op de krachtige leylijn Stonehenge – Externsteine lijn (de lijnen stoppen daar niet) ligt de Grote Kerk Breda.
Stonehenge is een ieder wel bekend, minder bekend dat ze op een grote leylijn ligt. Verbonden met een van de krachtigste plaatsen ter wereld: de rotsformatie Externsteine. Deze ligt in Horn Duitsland.
In Externsteine kruisen ook de grote intercontinentale leylijnen met Siberië, Egypte en Zuid Amerika (Machu Picchu).
De rotsformatie toornt uit met rechtstaande rotsen. Speciaal zijn wel de 2 rotsen die verbonden zijn met een brug. Ik maak hier de vergelijking met kathedralen die ook 2 torens hebben. De linker altijd hoger, die staat voor Jezus, de rechter voor Maria. Zie document Kathedraal la Chartres voor verdere uitleg (denk hierbij ook aan het labyrint van le Chartres). Bij deze rotsformatie: mannelijk, goddelijk, kracht; de lagere: vrouwelijk, verheven liefde. Ik vraag me af: heeft Externsteine qua symboliek hiervoor als voorbeeld gediend? De overeenkomsten zijn te groot om zomaar toevallig te zijn.
Stonehenge
Externsteine
Chartres
Met name alle grote kerken/ kathedralen zijn gebouwd op leylijnen. De Notre Dame in Parijs, Le Chartres, Westminster Abby, Sint Paul’s Cathedral, Dom van Keulen, en zo verder. Meestal op funderingen van eerdere kerken die er stonden, daarvoor weer andere bedehuizen, religieuze plaatsen, tot voor Christelijke tijden toe. Waar Druïden hun rites hielen, veelal onder een Heilige eik.
Echter niet alleen kerken, maar ook kloosters, kastelen, oude woonkernen, terpen en brinken, waarvan de oorsprong teruggaat tot voor 1350 zijn gebouwd op of bij een leycentrum. Het jaar 1350 is bepaald vanwege een concilie waarbij de paus bepaalde dat “heidense gebruiken moesten worden afgeschaft”.
Terug naar Onze Lieve Vrouwe Kerk in Breda: eind 11de eeuw ontstaat als een kleine nederzetting door boeren en handelaars, daar waar de riviertjes de Mark en de Aa samenkomen. Het riviertje de Aa wordt daar breder è de brede Aa en zo is Breda begonnen. Het is op de handelsroute tussen Vlaanderen en Holland.
Ze bouwen rond 1100 een houten kerkje op een kruispunt van 3 krachtige leylijnen. Waarvan één de eerder genoemde de krachtige leylijn Stonehenge – Externsteine lijn is. Het is haast zeker dat hier de van oudsher religieuze rieten zijn gehouden.
In 1116 wordt dit houten kerkje vervangen door een “grote kerk”. Deze wordt gebouwd op dezelfde plaats, met tufsteen. Dat is een vulkanisch gesteente.
Tussen 1198 en 1212 wordt er bij die nederzetting een burcht gebouwd. Met grachten en stenen toegangspoorten. Door deze versterking en bescherming groeit Breda en ontvangt in 1252 haar stadsrechten.
In 1350 koopt de Hollandse edelman Jan van Polanen de stad Breda van de Hertog Jan van Brabant. Jan van Polanen breidt de burcht flink uit met een gracht en vier forse hoektorens. Zo ontstaat het Kasteel van Breda.
Zijn kleindochter, Johanna van Polanen, trouwt als 11 jarige met de Duitse edelman Engelbrecht van Nassau. Dit paar geeft de opdracht in 1410 om Onze Lieve Vrouwe kerk te bouwen, op de plaats waar een “stennen munster” stond. Dat kerkje van tufsteen.
Een kerk wordt altijd gestart met bouwen in het oosten. De kant van de opkomende zon. De zon staat voor kracht, licht, leven, liefde. Plus ook: oosten is de kant van Jeruzalem, de Tempelberg, Tempeliers. Daarom is het de kant van God en zie je nooit een deur aan de oostkant van een kerk: God heeft immers geen deur nodig.
De orientatie van alle kerken en kapellen werd vaak bepaald door de ligging van een sterke leylijn. Dat verklaard ook de afwijking van de werkelijke oost-west orientatie. Bijzonder is de “knik” in de daklijn van de Grote Kerk in Breda. Velen denken dat de bouwers zich vergist hadden in de oost-westlijn en tijdens de bouw een correctie hadden toegepast. Onze Lieve Vrouwe Kerke heeft maar liefst drie leycentra: een onder de toren, een in het koor en een in het hart van de kerk. De lijn van toren naar hart maakt een knik tenopzichte van die van hart naar koor. De energie van het leycentrum is rechtsdraaiend en positief.
De bouwers hebben dus zeker geen fout gemaakt, maar wilden alle drie de centra binnen het gebouw opnemen. Dit verklaard de knik in het bouwplan. Deze knik is overigens zeer goed met het blote oog waar te nemen. Het gaat om een afwijking van enkele meters.
Foto’s genomen vanuit het koor
Leylijnen en toponymen:
Ley è uitspraak < Lee>
is een ouderwets woord voor luwte, plaats waar weinig wind is. In de loop der eeuwen is het vervormd naar Lee Loo Lei of Leeuw. In Engeland zie je het achtervoegsel Ley
Wy è uitspraak < Wie >
komt uit de tijd van de kelten, wat tempel betekend.
Dit is weer vervormd tot < wijn >
Alost
komt uit de tijd van de kelten, wat geweide plaats betekend. (bijna hetzelfde als Tempel) Dit is weer vervormd tot < Aalst > < Olst > of < Elst >
Berg en Bommel duid ook vaak op een bijzonder locatie een hoogte in het landschap
Kijk naar de plaatsnamen:
Heiligerlee, Aalst
Leeuwarden, Ter Aalst
Leiden, Den Bommel
Paleis het Loo, Zaltbommel
Zoutleeuw,Beneden- en Boven Leeuwen
Poederlee, Bergen (Mons)
Elst Olst
Zevenbergen
Plaatsen met straatnamen als: Wijngaarde, Wijnstraat, Wijngaardstraat, en dergelijke.
Allen gelokaliseerd op leylijnen