Sint Pieter Basilica
Degenen die soldaten van de tempel zijn, zijn van God.
Sint Pieter Basilica
In het Romeinse Rijk was een basilica een publiek gebouw voor rechtspraak, handel en bestuur. Dit type gebouw had een langwerpige vorm met een middenschip en zijbeuken, vaak met een apsis (halfronde nis) aan het einde waar de rechter zat. Toen het christendom opkwam, werden deze basilica’s gekopieerd als sjabloon voor kerken, omdat ze groot, statig en geschikt waren voor samenkomsten.
In 326 – 360 liet keizer Constatijn de Sint-Pieter bouwen. Dat was de eerste Christelijke basilica, geïnspireerd op de romeinse gerechtsgebouwen qua vorm. Maar altijd bedoeld als Kerk. De basilica werd gebouwd op de Vaticaanse heuvel: de plek waar Pertus begraven ligt. (Hij liet ook nog een grote basiliek bouwen voor Sint Paulus op de weg naar Ostia)
De vorm van zo’n basilica symboliseerde “orde” en “autoriteit”. Oorspronkelijk bij het gerechtsgebouw van de keizer, maar bij de Kerk was het de orde en autoriteit van Christus.
Van oud naar nieuw
De oude Sint-Pieter was na ruim 1100 jaar zwaar in verval en er moest een nieuwe komen. Architect Donato Bramante begon met de afbraak van de oude kerk.
Daarna vanaf 1506 werkten ook de grote namen Michelangelo en Bernini mee met het ontwerp. De heuvel waarop de oude Sint Pieter stond, mons Vaticanus, werd afgegraven en de grond werd grotendeels vereffend. Dit voor een groot plein en het fundament voor de nieuwe basiliek. Maar nog steeds kan je zien dat de huidige basiliek op hoger terrein ligt.
Het was dus geen uitbreiding, maar een radicale herbouw vanaf nul, met als uitgangspunt: “groots, machtig, goddelijk.” Ofwel: de oude Sint-Pieter werd compleet afgebroken en de nieuwe Sint-Pieter is op exact dezelfde locatie opgebouwd. Dit alles in opdracht van Paus Julius II.
Het graf van Petrus bevindt zich nog altijd onder het hoofdaltaar.
Onder het huidige altaar van de Sint-Pieter is een crypte. Uit een onderzoek in 1950 werd er ontdekt dat er een graf is uit de eerste eeuw, waarbij op een muur staat: Petros eni. Wat betekend: Petrus is hier.
Door de oude kerk af te breken en er een reusachtig nieuw godshuis overheen te bouwen, claimde de pauselijke macht de continuïteit van het christendom én de verbondenheid met Petrus. Het draagt sacrale continuïteit op één plek.
Een erfstuk voor de komende generaties. Nu alweer 500+ jaar lang.
Moeilijk bereikbaar
Waarom is die plaats – mons Vaticanus, of mont Vaticanum de rust plaats van Petrus? Mons betekend heuvel/ berg (denk aan het Franse montagne).
Mons Vaticanus was toen nog een heuvelgebied en lag net buiten de oude stadsmuren van Rome. Aan de westkant van de Tiber. Gelegen langs een belangrijke weg Via Cornelia. Het was een soort van achterbuurt, met tuinen en villa’s EN een berucht circus arena. Het Circus van keizer Nero. Ooit gebouwd door keizer Caligula, nu gebruikt door Nero.
Het was een langwerpige renbaan annex martelarena. Tot groot vermaak van keizer Nero en co speelden ze er o.a. wagenrennen. Maar ook ander volksvermaak, waaronder het martelen van Christenen tot de dood.
Zo ook Petrus, ook hij werd veroordeeld tot de marteldood. Petrus zou worden gekruisigd, net als Jezus.
Omdat Petrus zichzelf niet waardig achtte, om op dezelfde gedood te worden als zijn Meester, koos hij ervoor om ondersteboven gekruisigd te worden. (Zoals bekend werden de Christenen vervolgd tijdens de Romeinse tijd. Pas na 313 werd het Christendom toegestaan door destijds keizer Constatijn. Ofwel: ten tijde van Petrus was het nog verboden.)
Petrus werd gekruisigd vlakbij of in het circus van Nero. Daarna werd zijn lichaam begraven op een nabijgelegen helling waar nu de Sint-Pieter op staat.
Petrus wordt vaak afgebeeld met de twee sleutel van de hemelpoort. Een gouden en een zilveren, symboliserend van rol en gezag.
De naam Vaticaan Vaticanum
De naam Vaticanum heeft zijn oorsprong in het Latijn.
Vates = ziener – profeet – waarzegger.
Vaticanium = profetie, orakel
è Vaticanum = dus: plaats van zieners, plaats van profetieën.
Leylijnen
Etruskische waarzeggers -Augures – hielden hier eeuwen geleden al hun profetieën uitspraken. De plek had iets vreemds, heiligs, iets niet-werelds. Er wordt ook gespeculeerd dat het een plek voor necromantie (dodenraadpleging) was.
Ze kozen die plaats zeker niet willekeurig. Ze kozen plekken met bijzondere energie, kruispunt van Leylijnen, aardstromen. Ze voelden zich daar dichter bij de goden.
Met enige zekerheid kunnen we stellen dat ook de Sint-Pieter op krachtige leylijnen ligt. Die heuvel mons Vaticanus was al voor het Christendom een belangrijke energetische plaats. Waar daarvoor de Romeinen en Etusken hun rituelen hielden.
De leylijn die onder de Sint-Pieter doorloopt, gaat ook door La Chartres, Mont Saint Michel en Santiago de Compostella.
“Waar het aardse en het hemelse elkaar raken, daar staan de zieners — en daar plant God zijn rots.”
Moeilijk bereikbaar
Nederland Oudenbosch
Ook niet onbelangrijk: De basiliek van de H.H. Agatha en Barbara in Oudenbosch is inderdaad een mini-Sint-Pieter! Gebouwd tussen 1865 en 1880, naar het voorbeeld van de Sint-Pieter in Rome — met zelfs een koepel die sterk geïnspireerd is op die van Michelangelo.
En dat allemaal in een Brabants dorp! Het idee kwam van pastoor Willem Hellemons, die jarenlang in Rome had gewoond en de grandeur van de katholieke wereldstad naar Oudenbosch wilde brengen. Dankzij zijn visie kreeg het dorp een basiliek die tot op de dag van vandaag iedereen verrast en overdondert.
Ongeveer 12 keer zo klein, maar met net zo veel liefde gebouwd. Misschien wel met nóg meer hart.
