Sint Catharina
Catharina van Alexandrië

287 - 305

Sint Catharina
Catharina van Alexandrië is een zeer geleerd en overtuigd Christen. De Romeinse keizer Maxentius (306-312) wil met haar trouwen. Maar ze weigert, omdat ze haar maagdelijkheid en haar geloof wil behouden. De keizer is woedend en martelt haar aan het rad. Daarop zijn scherpe ijzeren punten gemaakt. Maar Catharina breekt niet, maar wel het rad !!
Daarop laat de keizer haar onthoofden.
Vele kloosters zijn aan haar opgedragen en ze wordt ook aangeroepen voor besmettelijke ziektes, zoals de pest.
Orde van de Heilige Catharina van de Berg Sinaï,
Orde van de Heilige Catharina van de Berg Sinaï.
Dynastieke orde van de familie de Lusignan,
titulaire koningen van de koninkrijken Jeruzalem, Cyprus en Armenië.
De Orde van de Heilige Catharina van de Berg Sinaï, een dynastieke orde van de familie de Lusignan, bestaat al sinds de 12e eeuw.
De oorspronkelijke taak van de Orde was de zorg voor reizigers die naar de Berg Sinaï gingen, waar de kist met de as van de Heilige Catharina van Alexandrië (de Grote Martelares Sint-Catharina) zich bevond.
Gelovigen reisden naar dit graf, van heinde en verre, en om de pelgrims te beschermen, verenigde zich een groep ridders.
Ze beloofden de pelgrims naar de overblijfselen van Sint Catharina te vergezellen en hun leider – het hoofd van de Orde uit de koninklijke familie van Lusignan – onvoorwaardelijk te gehoorzamen.
Alleen degenen die het graf van Sint Catharina hadden bezocht, werden tot de Orde toegelaten.
Na hun initiatie werden ze Ridders van Sint Catharina genoemd. Ze leefden en handelden volgens de regels van Sint Basilius, die richtlijnen voor het monastieke leven vastlegde, gericht op gemeenschapsleven, liturgisch gebed en handarbeid.
Koning Levon VI van Armenië (1342-1393) nam de leiding van de Orde over, waarna deze na zijn dood overging op de Cypriotische cadettentak van het koninklijk huis van Lusignan, en vervolgens op hun nakomelingen.
De Orde is meerdere malen nieuw leven ingeblazen door de afstammelingen van het koninklijk huis van Lusignan. Een van hen was keizer Nicolaas I en de Orde is sindsdien doorgegeven aan nakomelingen.
In de 20e eeuw werd de Orde toegekend aan leden van de Armeense Democratische Republiek (de Eerste Republiek Armenië), evenals aan vele andere politieke, nobele en militaire leiders.
Het doel van de Orde vandaag de dag, in de 21e eeuw, is charitatief van aard, voornamelijk gericht op het ondersteunen van de restauratie van oude christelijke kerken en tempels in Afrika en het Midden-Oosten.
